สิว ....การรักษาด้วยยา isotretinoin กับอัตราการฆ่าตัวตาย

มีการศึกษาที่น่าสนใจจากสวีเดน เกี่ยวกับ ""การรักษาสิวด้วยยา isotretinoin หรือ ยาไอโซเท็น ( Isoten )ที่วัยรุ่นบ้านเราและทั่วโลกนิยมทานเวลาเกิดสิวอักเสบกับอัตราการฆ่าตัวตาย "" การศึกษาพบว่ามีแนวโน้มที่จะมีการพยายามฆ่าตัวตายสูงขึ้นเมื่อเริ่มใช้ยาและขณะที่ใช้ยา โดยจะลดลงเมื่อหยุดใช้ยาไปซักระยะ ตัวนี้ยาเป็นยาที่มีการใช้และห้ามใช้กันมากที่สุด เพราะเป็นยารักษาสิวที่มีประสิทธิภาพสูงในขณะเดียวกันก็มี ผลข้างเคียงจากยาสูงมากเช่นกัน ซึ่งได้แก่

• ปากแห้ง/ตาแห้ง/ปวดศรีษะ/ไขมันในเลือดสูง

• ผลข้างเคียงรุนแรงคือ ตับอักเสบ /ตับวาย /ทำให้เกิดความพิการในทารกหากตั้งครรภ์

ดังนั้นการเลือกใช้ยาประเภทนี้จึงต้องใช้ความระมัดระวังค่อนข้างมาก เพราะอาจทำให้อาการซึมเศร้า หดหู่แย่ลง โดยเฉพาะคนที่มีอาการซึมเศร้าจากสิวอยู่ก่อนแล้ว เนื่องจากคนที่จำเป็นต้องใช้ยากลุ่มนี้มี มักมี สิวอักเสบ และแผลเป็นจากสิว หรือหลุมสิวอยู่ก่อนแล้ว ซึ่งรอยต่างๆเหล่านี้ไม่ได้หายไปแม้จะทานยาแล้วก็ตาม และ โดยมากมักต้องทานยาต่อเนื่องเป็นเวลานาน โดยหยุดยาแล้วมักมีสิวขึ้นใหม่อีก

จาก Medscape Dermatology 14/12/2010

Association of Suicide Attempts With Acne and Treatment With Isotretinoin: Retrospective Swedish Cohort Study.

Sundström A, Alfredsson L, Sjölin-Forsberg G, Gerdén B, Bergman U, Jokinen J.
BMJ. 2010;341:c5812.

Study Summary

The synthetic oral retinoid isotretinoin can be an effective, life-changing therapy for individuals with disfiguring nodulocystic acne. Enthusiasm for isotretinoin, however, has always been tempered by its long list of potential adverse effects, which range from mild (xerosis, retinoid dermatitis, transient hyperlipidemia) to severe (hepatotoxicity, teratogenicity). Recently, much negative attention has focused on a controversial, potentially life-threatening link between oral isotretinoin use, depression, and suicidal ideation, with some studies suggesting an association^[1,2] and others finding none.^[3] Now, Sunderström and colleagues report results from a large Swedish retrospective cohort study undertaken to explore the putative link between acne, isotretinoin therapy, and attempted suicide.

This large retrospective study drew from the national registers of isotretinoin users (1980-1989) and cause of death (1980-2001), yielding a cohort of 5756 patients with severe acne (63% men; mean age of men, 22.3 years; mean age of women, 27.1 years) who had been prescribed isotretinoin for a mean treatment length of 6 months. Investigators looked for the number of patients from this group who had been admitted for attempted suicide before, during, or after isotretinoin therapy. These numbers were then compared with age- and gender-matched population controls to determine standardized incidence ratios of first and multiple suicide attempts. On the basis of this analysis, the investigators report the following:

1. During the observation period, there were 210 hospital admissions (among 128 patients) for attempted suicide; 24 patients committed suicide.



2. During the year before isotretinoin therapy, the incidence ratio for attempted suicide (all attempts) was raised to 1.57; the incidence ratio was raised even more for first attempts (1.93).



3. The standardized incidence ratio for attempted suicide was raised during and up to 6 months after isotretinoin therapy (1.78 for all attempts; 1.93 for first attempts).



4. At 3 years after isotretinoin therapy, suicide risk dropped back to baseline population rates (incidence ratio 1.04 for all attempts; 0.97 for first attempts).



5. Patients with acne who made their first suicide attempt during isotretinoin therapy were twice as likely to make subsequent attempts as patients who made their first suicide attempt before isotretinoin exposure.



6. Patients taking multiple isotretinoin courses showed a greater risk of attempting suicide, perhaps as a result of the refractory nature of their acne (eg, treatment failure).